Column: 'Ik ben zo blij als een kind, ik mag mee op schoolreis!

Rotterdam, 20 maart 2018

'Ik ben zo blij als een kind, ik mag mee op schoolreis!'

Groep 6 gaat naar Duinrell
Eigenlijk maakt het me niet eens zo uit waar de reis heen gaat, al was het Lutjebroek, maar ik zou zo graag eens op schoolreis willen. Inmiddels zit June al in groep 6 en bereikt bijna de leeftijd waarop het van haar niet meer hoeft. Jammer, want mij leek het altijd fantastisch. Waarom ik dan nog niet eerder ben mee geweest? Meestal ontging het me volledig dat er al weken een intekenlijst op de deur hing. Of ik dacht er een week voor vertrek pas aan. Eigenlijk heb ik me er dit jaar preventief bij neergelegd, maar dan stuurt mijn moeder een berichtje. De meester vertelde haar dat ze nog steeds mensen zoeken om mee te gaan. Dus toch! Bijna jubelend app ik haar met de mededeling dat ik zeker mee wil – ik moet er niet aan denken dat iemand alsnog op het laatste moment die felbegeerde plek in de bus van me wegkaapt!

Twijfel: wat vindt June ervan?
Iets waar ik even niet aan had gedacht, was mijn lieve dochter (de reden dat ik überhaupt mee kan op schoolreisje). Ze zit net in een precaire leeftijd met haar negen jaar. Wil je dan nog wel met je moeder gezien worden? De twijfel slaat toe en ik besluit het toch maar even aan haar voor te leggen. In mijn achterhoofd nuanceer ik het gevoel: ik ben 32 jaar, dus nog hartstikke jong. Waarom zou je je schamen? In gedachten hang ik al ondersteboven in de Falcon, als ze toch mijn gelukzalige bubbel even doorprikt. ‘Ik vind het prima als je mee gaat, maar dan moet je niet anders gaan doen dan normaal. En niet gemeen zijn tegen mijn vriendinnen, anders word ik straks nog het kind met die vervelende moeder.’

Ben ik een vervelende moeder?
Ik weet precies waar ze op doelt. Vorig jaar vierden we haar feestje in de dierentuin. Ik was net bevallen – verre van het ideale moment om een kinderfeest te organiseren, zeker als je de meisjes in kwestie nog niet goed kent. Nog voor ik goed en wel stilstond, opende één van haar gasten de autodeur al. Na een rit vol gegil. Mijn spreekwoordelijke emmer liep over en ik maakte iets te luid duidelijk dat ik daar niet van gediend was. Had ik inderdaad misschien wel even anders kunnen oplossen, ik had me ook geschaamd als ik mijn eigen moeder was. Positief gezien is er echter niks aan de hand: ik mag mee. IK MAG MEE!

Voorpret
Het drukt mijn pret allerminst. Zodra June lekker gaat buitenspelen, kruip ik achter de computer om alle attracties te bekijken. Mijn vriendin appt dat ze ook meegaat en stelt voor om de dag samen rond te gaan wandelen. Ik heb dus zelfs iemand om naast te zitten in de bus. Echt, ik ben zo blij als een kind. De voorpret is misschien nog wel het allerleukste van zo’n hele schoolreis. Daar verandert je leeftijd echt niets aan!


Merel zorgt (samen met Ro) voor hun drie meisjes (11, 3 en 2 jaar). De dochters zijn kleine eigengereide dametjes, die hen veel leren. Merel blogt bijna dagelijks op haar blog ‘Lotus Writings, voor mama's en meer’. Wil je reageren op haar bovenstaande column, dan kun je mailen naar redactie@schoolreis.nl.