Hilversum, 11 januari 1994
'Heimwee!'
'En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet. En we gaan nog niet naar huis, want moeder is niet thuis!' De hele klas was vrolijk, blij en gelukkig want we gingen op schoolreisje, maar heel zielig voorin de bus (achterin zitten altijd de herrieschoppers van de klas) zat een huilende Carlo. Dat wil zeggen ik vocht tegen m’n tranen: 'Ik ga niet huilen, ik ga niet huilen'.
'Op schoolreisje verging mijn wereld als de bus de straat van de school uitreed'
Op schoolreisje verging mijn wereld als de bus de straat van de school uitreed. Daar liet ik haar achter. Ze zwaaide. Huilde zij nu ook, of was het de wind waardoor haar de tranen in de ogen sprongen? “Mama, ik wil niet. Ik ga niet”, had ik die ochtend nog geschreeuwd. Bij elke boom die we met de bus passeerden, wist ik dat ik steeds verder bij mijn moeder vandaan ging. Zo’n schoolreisje duurde op onze school niet langer dan vier uur, maar hoe leuk er ook werd gezongen en hoe gezellig de juffrouw ook was, ik had altijd heimwee.
Voor de kinderen die ook zo’n gevoel hebben bij een schoolreisje heb ik wel een troost. Elk lied dat wordt gezongen en elke boom die je passeert zijn de wijzers van de klok die steeds verder tikken naar het eind van de dag. Toe, zing nog maar een liedje, dan zijn er alweer drie minuten voorbij. Nee, ik was op de dag van het schoolreisje niet zo gelukkig.
Carlo Boszhard
televisiepresentator van kinderprogramma Telekids (1989-1999)
PS. in de 6e klas zouden we een hele week wegblijven. Ik was tegen die tijd ziek, in bed (bij mama) en haalde opgelucht adem toen de bus zonder mij vertrok.
(Deze column is gepubliceerd in het Nationaal Schoolreis Magazine, voorjaar 1994)
Nieuwsbrief
Blijf op de hoogte van aanbiedingen, speciale acties en schoolreisnieuws!
