'Mijn schoolreisjes waren niet zo spectaculair', een column van Lenie 't Hart (Zeehondencrèche Pieterburen)

Pieterburen, 5 februari 1998

'Wat me echt het beste is bijgebleven van alle schoolreisjes is...'

Mijn schoolreisjes waren niet zo spectaculair. Wat ik mij er vooral van kan herinneren is het dubbeltje dat je elke week mee naar school moest nemen 'om te sparen voor de schoolreis'. Dat was vijftig jaar geleden heel veel geld. En het waren bovendien ook nog van die prachtige grote dubbeltjes. Goudkleurig. Het bezit van zo’n dubbeltje was heel wat en ik was -eerlijk gezegd ben ik het nu nog steeds- heel gek op zoute drop.

Éen keertje maar was de verleiding te groot en kocht ik bij het snoepwinkeltje vlak bij mijn school drop voor een dubbeltje. Ik zie het dubbeltje nog voor me : er stonden blaadjes op en '10 cent'. De drop was heerlijk, maar uiteindelijk kwam het natuurlijk uit en moest ik nog twee dubbeltjes betalen om mee te kunnen. Nou dat was thuis niet te best, maar gelukkig mocht ik toch mee.

Wij gingen met een bus -en dat was al iets heel bijzonders- naar Zeegse in Drenthe. Naar de zandduinen en de bossen. Het was echt een speel- en snoepreis. Grote melkbussen met ranja gingen mee. Maar wat me echt het beste is bijgebleven van alle schoolreisjes is de speeltuin. In Harkstede was een hele grote speeltuin met schommels, bootjes, een grote wipwap en nog veel meer. En alle schoolreisjes eindigden in Harkstede. Daar werd het pas echt feest. Alle snoep en ranja moest op. En de dames en heren van de oudercommissie hadden ook voor ons minder interesse; die waren ons duidelijk zat. En dan begon ons feest eigenlijk pas goed. In de speeltuin van Harkstede zonder toezichthouders.

Lenie ’t Hart,
directeur Zeehondencrèche Pieterburen